Piłkarski czyściec

Piłka nożna często określana jest mianem niesprawiedliwej - z punktu widzenia sportowego, lecz nie tylko. Wiele mniej lub bardziej utytułowanych klubów często boryka się z problemami finansowymi, czego efektem są degradacje. Inna sprawa to polityka, która i w sporcie potrafi zostawić po sobie spustoszenie...

1. Zawirowania wokół Groclinu i Polonii Warszawa

Chyba każdy pamięta Groclin Grodzisk Wielkopolski, klub, zbudowany za pieniądze Zbigniewa Drzymały. Biznesemen z czasem przekalkulował sobie pewne sprawy i stwierdził, że ładowanie tysięcy złoty na klub z niewielkiego Grodziska nie jest opłacalny. Zaczęły się perypetie ze sprzedażą licencji, która wędrowała od Szczecina, przez Wrocław, aż w końcu trafiła do stolicy. Polonia Warszawa, której właścicielem był Józef Wojciechowski, wróciła tym samym na należne jej miejsce - do Ekstraklasy. Kolejne lata klubu z Konwiktorskiej były równią pochyłą. Prezes wycofał się z piłki nożnej a Polonia ostatecznie trafiła do IV ligi.

2.Glasgow Rangers

Najbardziej utytułowany klub świata? Chyba każdy z nas z miejsca wymieni Real Madryt, F.C Barcelonę, Bayern Monachium czy A.C Milan. Marki te naturalnie należą do tej kategorii, lecz jeśli weźmiemy pod uwagę europejskie puchary. Natomiast jeśli sumując wszystkie oficjalne puchary/tytuły krajowe itd. liderem w tym rankingu jest szkockie Glasgow Rangers.

Klub ten niestety nie może grać w najwyższej lidze w Szkocji i przysparzać radości swoim kibicom w derbach z Celtikiem. Rangersi w sezonie 2011/12 ogłosili upadłość, gdyż długi klubu sięgały podobno aż 130 milionów funtów. Ta astronomiczna kwota przesądziła o tej decyzji. Słynny klub zaczął od Scottish League Two i bez problemów awansował do wyższej ligi. Obecnie jest liderem Scottish League One i za jakiś czas powinien wrócić do szkockiej ekstraklasy.

3. Nottingham Forest F.C

Ktoś kojarzy sezony 1979/80 i 1980/81? Miały one zaskakujące rozstrzygnięcia w Pucharze Europy. Angielskie Nottingham Forest, nie chcąc być gorszym klubem od Liverpoolu, sięgnęło po najcenniejsze europejskie trofeum. Dwa razy!

Lata 1977 - 83 zostały zdominowane przez kluby z wysp. Najpierw The Reds dwa razy wygrali europejskie rozgrywki, następnie (nikt chyba się tego nie spodziewał..) klub z miasta Robin Hooda. W sezonie 1979/80 w finale Nottingham okazało się lepsze od Malmo FF (swoją drogą taki finał to abstrakcja w dzisiejszych czasach) wygrywając 1:0, a rok później takim samym rezultatem nie dało szans Hamburgerowi SV.
Kiedyś pieniądze nie miały aż takiego wpływu na wyniki sportowe i często kluby mniejsze, o słabszym zapleczu finansowym, mogły osiągać sukcesy. Dzisiejsze Nottingham wtopiło się w szarość Championship, będą typowym średniakiem ligi. W 2005 roku wspomniany klub spadł z zaplecza Premier League, co było historycznym wydarzeniem, bowiem żaden zwycięzca Pucharu Europy nie grał wcześniej w trzeciej lidze.

4. Leeds United

Zasłużony angielski klub, który w latach 60' i 70' odnosił największe sukcesy w swojej historii (m.in finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1973 czy finał Pucharu Europy w 1975), w wieku XXI musiał przełknąć gorzką pigułkę. Zespół z hrabstwa Yorkshire początkowo spełniał oczekiwania kibiców, siejąc postrach czy to w Pucharze UEFA ( porażka w półfinale z Galatasaray w 2000 roku) czy rok później w Lidze Mistrzów (znów półfinał - porażka z Valencią). Włodarze klubu musieli wpompowywać miliony funtów, aby zespół nawiązywał do czołówki Premier League. Liczyli że drużyna osiągnie premiowane miejsce, dające grę w europejskiej elicie a potem spłacą pożyczki m.in dzięki wpływom z praw transmisyjnych. Ostatecznie Leeds nie udało się kolejny raz zakwalifikować do Ligi Mistrzów. Długi nasilały się i w sezonie 2004/05 wynosiły ok. 127,5 miliona euro. Klub zajął ostatnie miejsce w lidze i spadł do Championship. W sezonie 2006/07 Leeds nadal borykało się z finansami, czego efektem było odjęcie 10 punktów przez władze ligi. Po zajęciu ostatniej lokaty, Leeds United po raz pierwszy w historii spadło do trzeciej ligi. Obecnie zespół z Yorkshire występuje w Championship.

5. River Plate

W 2011 roku, jeden z najbardziej utytułowanych klubów w Argentynie spadł z Primera Division. Było to wydarzenie, które wstrząsnęło środowiskiem piłkarskim. W meczu barażowym River Plate uległo w Belgrano (1:2) a kibice rozpoczęli regularną wojnę, która ze stadionu przeniosła się na ulicę. Rezultat - zamieszki i wielu rannych.

Jak w ogóle było to możliwe, że zespół, który w XXI wieku zarobił ze sprzedaży swoich zawodników ok. 250 milionów dolarów, nie był w stanie utrzymać się w lidze? Jak w większości takich przypadków zadecydowały długi, interesy robione nie zawsze w legalny sposób i kibice, którzy nie raz dali się we znaki prawu. Klub z Buenos Aires w 2012 roku powrócił do najwyższej klasy rozgrywkowej.

Share:

Read More

Druga strona derbów

Futbol to sport, w którym ważnym czynnikiem jest rywalizacja. Często konkurencje czysto boiskowe schodzą na dalszy plan a w kręgu zainteresowań stoją kibice przeciwnej drużyny, oczywiście w negatywnym świetle. Ludzie, którzy w mniejszym lub większym stopniu pałają miłością do piłki nożnej, dzielą się na dwie zasadnicze grupy - na tych, których interesuje wynik na boisku i na tych, którzy wolą udowadniać swoje rzekome przywiązanie do barw klubowych poprzez wymierzanie "sprawiedliwości" kibicom (kibolom) drużyny przeciwnej. Każdy, kto śledzi doniesienia chociażby z polskich boisk, słyszał o wybrykach stadionowych chuliganów i wie, że to patologia w której mecze są tylko przystawką do dania głównego - ustawki.

Poniżej przedstawiam kilka wybranych przez siebie przykładów niesnasek pomiędzy kibicami danych drużyn. Jedne zestawienia będą stricte o "kibolach" inne zaś, o powszechnym braku sympatii pomiędzy fanami, jak i piłkarzami danych drużyn. Zapraszam!

1) Westham United - Millwall
Potyczki pomiędzy tymi dwoma londyńskimi klubami określa się mianem "Dockers derby". Spotkania te są znane w kręgach piłkarskich jako mecze podwyższonego ryzyka. Kibice obu drużyn nienawidzą się do tego stopnia, że często zakłócają mecze swoimi wybrykami. Przed lub pomeczowe bijatyki to stały element tych derbów. To coś większego niż czysty fanatyzm, to chęć złojenia czterech liter kibicom przeciwnej drużyny. Zespoły te na szczęście rzadko grają w jednej lidze, gdyż Westham jest zespołem aspirującym do występów rok w rok w Premier League, Millwal zaś jest skromniejszym klubem, których w Londynie jest na pęczki. Warto podkreślić, że w 2005 roku miał premierę film "Hooligans", który dogłębnie zobrazował otoczkę tych spotkań i środowisko kibicowskie.

2) Manchester United - Liverpool F.C
Derby pomiędzy tymi drużynami to spotkania, na które czekają kibice nie tylko w Anglii, ale i na świecie. Dwie najbardziej utytułowane angielskie firmy od lat rywalizują ze sobą, dostarczając kibicom emocji na najwyższym poziomie. W latach 70 i 80 ubiegłego wieku zdarzały się chuligańskie incydenty, które z resztą trapiły cały angielski futbol. Po reformach i zaostrzeniu przepisów nastąpił spadek przemocy i obecne spotkania pomiędzy tymi drużynami kojarzymy ze sportową rywalizacją. Ciekawostką jest to, że gdy Alex Ferguson przejmował stery Manchesteru, Liverpool miał więcej tytułów mistrzowskich. Gdy odchodził na emeryturę, zostawił United z 20 tytułami, co jest rekordem Premier League.

3) Celtic Glasgow - Rangers
Old Firm Derby to spotkania dwóch największych szkockich klubów, Celticu i Rangersów. Derby Szkocji elektryzują ze zdwojoną siłą, ze względu na aspekt religijny. Kibice Rangersów utożsamiają się z protestantyzmem a fani Celticu są katolikami. Więcej nie trzeba dodawać, aby uzmysłowić sobie wagę tych spotkań. "The Holy Goalie", czyli Artur Boruc, swego czasu grając w Celticu, lubił prowokować kibiców Rangersów koszulkami z katolickimi symbolami bądź wizerunkiem papieża Jana Pawła II.

4) Real Madryt - F.C Barcelona
Derby Europy, spotkanie pomiędzy dwoma gigantami hiszpańskiego futbolu ogląda cały świat. Mecze te od dawna miały podteksty polityczne i kulturowe. Podczas rządów dyktatora Francisca Franco tłumiono próby dążenia Katalończyków do niepodległości. Rywalizacja Kastylii i Katalonii, czyli dwóch krain geograficznych które od lat są sobie nieprzychylne, jest również zmaganiem na tle sportowym dwóch największych klubów z tych regionów. Oba zespoły zdobyły w sumie 13 Pucharów Europy, 54 mistrzostwa La Liga i można powiedzieć, że nie mogą istnieć bez siebie. Gdyby Real bądź Barcelona nie miały godnego siebie rywala, nie byłyby w tym miejscu, w którym są teraz. A jak wiadomo, są to obecnie dwa najbardziej rozpoznawalne kluby piłkarskie na świecie.

5) Juventus F.C - F.C Internazionale
Spotkania derbowe pomiędzy Juventusem i Interem to klasyk ligi włoskiej. Dwa największe miasta Północnych Włoch, dwie najbardziej utytułowane drużyny w kraju i rywalizacja o prym w regionie. Spotkania te i decyzje sędziów często powodowały pomeczowe konflikty, ale nie kibiców a polityków. Z chuligańskich wybryków warto odnotować zachowanie fanów Starej Damy z 2009 rok, kiedy ultrasi tego klubu obrzucali jajkami autokar Interu. A największą ofiarą został Mario Balotelli, który doświadczył rasistowskich zachowań skierowanych w jego stronę.

6) Schalke 04 - Borussia Dortmund
Awersje kibiców obu drużyn spowodowane są uwarunkowaniami historycznymi. Borussia była klubem założonym przez Chrześcijan z bogatej klasy średniej, Schalke natomiast było klubem utworzonym przez społeczność górniczą, która jak wiadomo do bogatych nie należała. Oba miasta znajdują się w Zagłębiu Rurhy, więc kluby te z miejsca rywalizują o dominację w regionie.

7) Cracovia Kraków - Wisła Kraków
Kwintesencja patologii boiskowych. Fanatykom oby drużyn często nie wystarczają tylko gołe pięści, więc posługują się broniami niekonwencjonalnymi bądź nożami etc. Klasyk ten zajmuje 16 miejsce (ex aequo z AC Milan - Inter) w rankingu najstarszych spotkań derbowych w historii. Niegdyś były "świętami" piłki nożnej, teraz kojarzone są z festiwalami chamstwa, głupoty i agresji. Kibolstwo psuje klimat tych spotkań i jest poważnym problemem, z którym nie mogą sobie poradzić zarówno miasto Kraków jak i włodarze obu klubów.

8) Partizan - Crvena Zvezda
Derby Belgradu są wyjątkowymi spotkaniami. Pełne stadiony (przez ostatnie lata rozgrywane są na "Marakanie" w Belgradzie), fantastyczne oprawy pirotechniczne i niepowtarzalny klimat stawiają te mecze w czołówce "najgorętszych derbów". Władze często decydują się na demontaż krzesełek, żeby kibice się nimi nie rzucali. Porywczość i gorący temperament Serbów składają się na bójki pomiędzy fanami obu drużyn. Klasyczne animozje kibiców drużyn z jednego miasta.

Share:

Read More

Robert Lewandowski w Bayernie!

Wczoraj potwierdziło się to, co było wiadome już od dawna - Lewandowski zagra w największym niemiecki klubie. Polak podpisał pięcioletni kontrakt, który będzie obowiązywał od 1 lipca. Czy jest to dobre posunięcie?

Jak wiadomo, Borussia Dortmund ukształtowała Lewego, przez co stał się graczem światowego formatu. W filozofię gry Kloppa wpisał się idealnie i wraz ze swoimi boiskowymi kolegami siał postrach w Bundeslidze i Lidze Mistrzów. Od czasów Bońka i jego kariery we Włoszech, nie mieliśmy zawodnika, którego by znała cała Europa. Teraz stanie się pewnie jeszcze bardzie rozpoznawalny, ale rozgłos to jedno a gra to drugie. Bayern posiada dużo szerszą kadrę od Borussi i jest tam większa rywalizacja. Robert nie może być pewien gry w pierwszym składzie od zaraz. Patrząc na obecną grę klubu z Monachium, Lewandowski pasuje do niej idealnie. Trener Pep Guardiola lubi graczy o niekonwencjonalnym zagraniu, którzy dobrze czują się w grze kombinacyjnej. Lewandowski spełnia te kryteria, ale znany jest też (niestety) z niewykorzystywania okazji bramkowych. Śledząc informacje o transferze można było się natknąć na wypowiedź Pepa odnośnie Lewego i jego marnowania "setek". Ile w tym prawdy, nie wiadomo. Tylko od naszego zawodnika zależy, jaki będzie miał wkład w siłę ofensywną Bayernu, która i tak na dzień dzisiejszy praktycznie nie ma sobie równych.

Warto zwrócić uwagę na to, że Robert Lewandowski przechodzi do klubu, który jest obecnie na światowym topie. W przypadku Bońka, Młynarczyka czy Dudka było trochę inaczej. Dopiero później, Juventus, Porto czy w końcu Liverpool stawały się najlepszymi drużynami, pieczętując swoje dobre gry Pucharami Europy.

Share:

Read More

Historyczne finały: Bayern Monachium - Manchester United z 1999 roku

Kolejny z finałów Ligi Mistrzów zagościł w stolicy Katalonii - Barcelonie. Naprzeciwko siebie stanęły ekipy Bayernu Monachium i Manchesteru United, które stworzyły kapitalne widowisko. Chyba nikt nie spodziewał, że to spotkanie przejdzie do historii jako najbardziej dramatyczny finał w ponad dwudziestoletniej historii Ligi Mistrzów.

Oba zespoły spotkały się już w fazie grupowej, w której mierzyły się ponadto z F.C Barceloną i Broendby Kopenhaga. W bezpośrednich pojedynka między tymi ekipami padały remisy, w Niemczech 2:2 a w Anglii 1:1. Z grupy śmierci nie udało się wyjść Blaugranie, która znalazła się za plecami ww. zespołów.

Ciekawostką jest to, że zespół Czerwonych Diabłów w II rundzie kwalifikacyjnej pokonał w dwumeczu ŁKS Łódź 2:0. Po wojażach Legii i Widzewa w pucharach, ŁKS trafił bardzo źle i z góry był skazany na porażkę.

Początek spotkania lepiej zaczęła ekipa z Bawarii, bo już w 6 minucie objęła prowadzenie po trafieniu Mario Baslera z rzutu wolnego. F.C Bayern zaczął dominować i przez większą część spotkania skutecznie grać w destrukcji. W 83 minucie Carsten Jancer mógł przypieczętować triumf Bayern, lecz trafił z przewrotki tylko w poprzeczkę. Do 90 minuty to niemiecka drużyna była bliższa zwycięstwa i musiała wytrzymać jeszcze 3 minuty...a może aż 3?

W 91 minucie spotkania David Beckham dośrodkował w pole karne przeciwników, w którym stworzyło się małe zamieszanie. Piłka trafiła do Ryana Giggsa, który oddał strzał a w ostatecznej fazie tor lotu zmienił Teddy Sheringham. Drużyna United wyrównała i nie czekając na dogrywkę, poszła za ciosem. Beckham z tego samego miejsca znów posłał piłkę w pole karne a Ole Gunnar Solskjaer dał Anglikom zwycięstwo. Wielki comeback stał się faktem. Sir Alex Ferguson w pomeczowym wywiadzie nie mógł ukryć emocji i niedowierzania z tego, co się stało. Wydarzenie skwitował krótko -"Football, bloody hell"

Manchester United wygrał tym samym drugi w historii Puchar Europy, w stylu godnym pozazdroszczenia. We wszystkich dotychczas rozegranych finałach Ligi Mistrzów to ten (w mojej opinii) powinien zasłużyć na miejsce numer jeden, ze względu na okoliczności i dramaturgię w końcowych sekundach spotkania. Bayern Monachium nieszczęśliwie dał sobie wydrzeć zwycięstwo, choć drużyną gorszą nie był. Jednak dwa lata później znów stanie przed szansą na zdobycie championatu na Starym Kontynencie, tym razem z dużo lepszym rezultatem...

Manchester United (trener Alex Ferguson) - Schmeichel, Neville, Irvin, Johnsen, Stam, Beckham, Butt, Blomgvist (Sheringham), Giggs, Cole (Solksjaer), Yorke

F.C Bayern Monachium (trener Ottmar Hitzfeld) - Kahn, Babbel, Kuffour, Matthaus (Fink), Linke, Tarnat, Jeremies, Effenberg, Basler (Salhamidzic), Zickler (Scholl), Jancker

Share:

Read More